Het moet gezegd, wij zijn er niet minder op geworden. Er mag overal geparkeerd worden, de trein stopt voor de deur (al kon dat niemand verleiden om met de trein te komen) en het prachtige gerestaureerde stationsgebouw biedt een fijne speelzaal met een als historisch te bestempelen uitzicht op landbouw-silo's en een voormalig laad- en losperron. De volledige rust werd slechts nu en dan onderbroken door het vrachtwagenverkeer van en naar een nabij gelegen bedrijf. Niet door de treinen van Arriva die 8 keer per uur langskomen. Het motorgeluid van de Stadtlers (het zijn diesel-elektrische stellen) bleek nauwelijks op te stijgen naar de 2e verdieping. Met de toiletten op de begane grond betekende dat wel wat extra traploopwerk voor de spelers. Ik heb er niemand over gehoord, dus deze extra spieroefeningen werden niet als belastend ervaren.
Het zal u vast interesseren dat het een Waterstaat-station is, daterend van 1868, dat in de oorspronkelijk staat is gerestaureerd. Een daartoe opgerichte stichting heeft het kunnen redden want de NS wilde het, zonder een traan te laten, slopen. Dat het het oudste station van de provincie was, maakte hen niet uit. Het museum is voor bezoekers open op zaterdag en zondag.
Gelet op de beschikbare ruimte was het maximum aantal deelnemers gesteld op 24. En dat aantal werd exact bereikt. Drie nieuwe gezichten waren er deze keer: Bert Westerkamp, Wim Voet en Olaf Cliteur. Het spelersveld kende een sterke bezetting. Ik houd het niet precies bij maar het zou wel eens de sterkste bezetting tot nu kunnen zijn. Ons streven is en blijft uiteraard zo veel mogelijk deelnemers, maar het doet toch deugd als ook een aantal sterkere spelers participeren. Een sterke tegenstander haalt vaak het beste in je naar boven.
De voiture van de hoogste ratinghouder, Fons van Hamond, bracht haar eigenaar tot aan de Stationsstraat en besloot aldaar er de brui aan te geven. Daar moest de wegenwacht aan te pas komen. Gedurende de opgegeven wachttijd (het kan wel een uur duren) die bij het vehikel moet worden doorgebracht, moest er toch wel een ronde gespeeld worden. Géén nood: in een gezelligheidstoernooi, kan de plek gewoon worden overgenomen door de wedstrijdleider, door mij dus. Ik mocht met wit tegen Harry Gielen de fles wijn voor Fons binnen bereik houden. Vooral dankzij Harry's pittige openingsaanpak (Ben-oni) werd het een scherpe partij met voor mij (en Fons) prettige afloop. Vanaf mijn positie kon ik twee keer meebeleven hoe Olaf Cliteur met on-orthodox spel degelijke spelers als Wim Voet en Karel Stolte op den duur volledig ontregelde in een onverwachte koningsaanval. Olaf speelt in de NOSBO-competitie voor HSP/Veendam, waarbij zijn compromisloze stijl in ieder geval voor weinig remises zorgt. Hij hóórt een remise-aanbod niet eens. Met wit stelde Fons van Hamond in een doorschuif-variant van het Frans tegen Bert zijn eerste plaats veilig, met de verwachting van de wegenwacht op zak dat de auto Groningen wel zal halen, maar verder......
Jan van Os werd met een WP van 15 (hoger dan Fons!) door een nederlaag in ronde 5 teruggeworpen tot het 'rechter rijtje', om maar weer eens te verzuchten dat het 'zwitsers gambiet' (voor de niet-insiders: remise geven in de eerste ronde om te trachten sterke tegenstand te ontlopen) toch niet zo'n slecht idee is.
De 'gezonde' prijsjes gingen in dit toernooi naar de nummers 1 t/m 3 van de eindstand, de hoogst geëindigde speler van de ratinggroepen 2, 3 en 4 (Karel, Wim en Lucas) en de drager van de rode lantaarn (Judith).
In memoriam Jaap Niewold
Jaap Niewold had zich bij mij voor het toernooi in Zuidbroek afgemeld met de mededeling dat hij nog zeer vermoeid was van zijn recente verhuizing van Glimmen naar Haren. Hij hoopte natuurlijk straks in augustus weer van de partij te zijn.
Maandag belde mij zijn dochter Ellen met een droeve mededeling: 'Mijn vader is onlangs overleden”. Zij vroeg mij mijn adres om een kaart te kunnen sturen. “Vader sprak altijd zeer lovend over de Goud Leven toernooien en hij deed, als het even kon, altijd mee”. Ik had van u alleen een email adres en gelukkig ben ik er tijdig in geslaagd om uw telefoonnummer te achterhalen”.
Wij hebben Jaap Niewold leren kennen als een aimabele, correcte man. Hij was 'een van ons' en wij zullen hem niet licht vergeten.
Tijdens het toernooi hebben wij een minuut stilte in acht genomen ter nagedachtenis aan hem.
Alle deelnemers hebben de condoleance kaart voor zijn nabestaanden getekend.
De eindstand aan de kop: punten W.P. S.B. |