Bemoedigend en verheugend waren de vragen als 'wanneer is het volgende toernooi?'. Daar is helaas nog geen antwoord op te geven, want we slaan de winterperiode over. Dat heeft met de formule te maken. We richten ons primair op ouderen. In de periode dat het vroeg donker is, is het reizen minder comfortabel, of zelfs af te raden. Slecht weer afgelasting verhoudt zich moeilijk met het verplicht vooraf boeken van de lunches in de Verzorgingstehuizen. En we willen ook niet dat het aantal deelnemers zakt onder de twaalf. Kortom: te veel onzekerheden. En dus beginnen we weer in Maart.
Voor het laatste toernooi van het jaar zaten we net als vorig jaar in het Denksportcentrum Jannes van der Wal. Rond de bar, een gezellige ambiance, wat in de zalen toch beduidend minder is.
We hadden ook wat extra aanloop. Eerst van twee dames op leeftijd die niet hadden meegekregen dat hun activiteit deze ochtend was afgezegd. Voorkomend als altijd nam Lucas Claushuis deze dames even onder zijn hoede door hun koffie aan te bieden en geduldig naar hun verhaal te luisteren. De eerste van de twee was met een gezicht als een oorwurm binnengekomen en even was ik nog bang dat wij de schuld zouden krijgen van haar tevergeefse reis. Later in de middag kwamen er nog twee schakers langs: Wim Krijnen en Michiel Meeuwsen.
Hoewel het de bedoeling is om precies op tijd te starten, zo is onze generatie opgevoed, lukte dat niet omdat er om tien uur twee coryfeeën nog niet waren gearriveerd. We waren al druk bezig het hele schema om te gooien toen de heren arriveerden. Tegen vastgelopen verkeer is inderdaad niets opgewassen. Er waren twintig opgaven (het maximum), doch door ziekte werden dat er negentien en derhalve zou ik niet meespelen. Helaas is één schaker het toernooi glad vergeten en daardoor kon ik alsnog deelnemen, op zijn startplaats. Anders moesten we het schema omgooien en dat zou weer extra tijd kosten. Voor Jan van Os, opeens mijn tegenstander in de eerste ronde, was dat pech. Vastzitten in het verkeer, parkeerplaats vinden, meteen aan de slag en dan ook nog eens met zwart tegen een gelijkwaardige tegenstander. Dat liep dan ook niet goed af, met name omdat hij in het middenspel (onnodig) risico ging nemen.
In de tweede ronde was Fons van Hamond mijn tegenstander. In de STAR-trein had ik met wit verloren in een tot dat moment heerlijke partij, doordat ik, waarschijnlijk vanwege de wiebelende stukken, opeens de draad volledig kwijt was. Nu met zwart beleefde ik deze partij ook als zeer interessant. Fons offerde pion c3 voor een uiterst gevaarlijke koningsaanval. In een rapidpartij is volledig doorrekenen geen optie. Dat ging dus deels op gevoel. Voor mij was het eenvoudig: alleen door het nemen van de pion had ik overlevingskansen. En zowaar: de aanval kon weerstaan worden en mijn vrije c-pion werd de matchwinnaar. Twee punten en hoop weerstandspunten, maar aan de andere kant de zekerheid dat ik in alle ronden pittige tegenstand zou hebben.
De motor haperde een beetje tegen Karel Stolte; ik vond de juiste bestrijdingswijze tegen de van Geet opening niet en na het dichtschuiven, was er voor beiden geen doorkomen aan.
Jan Schut vloerde mij in het vorige toernooi nog met de van Duijn-variant in het Siciliaans. Ik had mijn les geleerd: geef Jan geen kans zijn scherpe (bluf)varianten te spelen, want in rapidschaak is er te weinig tijd om het gebrek aan parate kennis door rekenwerk te compenseren. In het middenspel vergiste op zijn beurt Jan zich en leverde een stuk in. In de derde ronde had hij met zijn onorthodoxe spel Harrie Gielen nog aan de zegekar gebonden In de laatste ronde stond ik tegen Harrie met zwart niet echt lekker, maar de stelling had toch genoeg tegenspel in zich, zodat Harrie koos voor de zekerheid van een remise én plaats drie. Op het bord ernaast klopte Fons van Hamond, Jan van Os daarmede bereikte hij ook vier punten.
Roland Kroezen werd remise-koning. Hij maakte zijn nummer negen op de start-lijst volledig waar: een negende plaats, ongeslagen behaald. Er waren twee nieuwe gezichten, naast Harrie Gielen deed ook Rémy Netten mee. Wij hopen dat zij tot de vaste deelnemers gaan behoren.
Zoals immer waren de prijsjes in natura: de fles wijn voor Fons, een kaasje voor Harrie, tomaatjes voor Jan, chocolaatjes voor Karel en voor Paul Zilverberg (als hoogste geëindigde van de lagere rating-houders). Verder, net als vorig jaar, een kleine chocoladeletter voor alle deelnemers plus Judith Valkenburg en Bert van de Marel. Ook voor Wim Krijnen en Michiel Meeuwsen was er een letter.Het zal niet verbazen dat, als onverwachte bezoekers, voor hen niet de juiste letter van de voornaam beschikbaar was.
Judith en Bert zorgden weer voor een voortreffelijke lunch met voor mij een heerlijk glas vers-geperste appelsap. En voor ieder hadden zij een gratis hardgekookt ei. Een zeer gewaardeerde geste.
Harrie Gielen heeft foto's gemaakt. Zie daarvoor: https://goo.gl/photos/UHuaYoYWmos9q9oB6
De schaakreporter heeft ook foto's gemaakt. Die zullen zeker hun weg vinden naar de NOSBO-site.
De eindstand in de bovenste helft: |